Kalakalmıştı
Yüreğim
Zemheri ayazında yanıyor
Ağustosta donuyordu
Sevdan kimyamı bozmuştu
Artık azat olan bu can,
Aşk mahkumuydu....

Yüreğim
Müebbet ister
Şimdi koşarken yarınlara,
Ümitlerim yok olmuşken
Tüm adresler sana çıkar.
Nereye bakarsam bakayım
Gözlerim hep senin görür
Artık kılavuzsuz adresler sokağının,
Aşk çıkmazındayım
Hüzün kokuyor bu sokak
Sen kokuyorsun buram buram
Artık olmayacağını bilsem de
Belki, belki diyorum,
ve
Hüzün ve yalnızlık
Dolu yüreğiminin
Aşkımız ve hatıralar hatırına
Kapısını açık bırakıyorum….

Çünkü o arkasına bakmadan gidendir
Arkaya baktığında bıraktığı yıkıntının
Anılarında silinmeyen bir acının
Resmini çizeceğini bilir....
Ve bir gün………..................................................................baksaydı eğer ki; ardında bıraktığı yıkıntının resmini çizeceğini bilir ve ömür boyu o resim onun hüsranı, hicranı, zalimliği, sevgisizliği, sevgiye ihaneti, sevenini nasıl yok edişinin resmi olurdu.....tek çare kalıyor kaçış...ardına bakmadan yok oluş, ama vicdan.....onun yakasına yapışıp hesap sormaz mı sanır!!!
Çok güzel ifade etmişsin hatice kardeş "erkekliğin onda dokuzu kaçmakmış" o da onda bir olamamış malesef çoğunluğu tercih etmiş..olsaydı böyle güzel dizeler nasıl oluşurdu! tebrikler çok güzeldi

hoşça ve dostça kal
sevgilerimle



dağ gülü tarafından 11/25/2008 2:59:30 PM zamanında düzenlenmiştir.