0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
40
Okunma
Bir yanda açlık,
bir yanda savaş…
İnsanlık göz göre göre tükenirken
kim âşka cesaret edebilir?
Mecnun çöllerde yalnız kaldı,
Ferhat dağlara vurdu baltasını,
Züleyha Yusuf’u zindana attı.
Hepsi aşk dedi,
hepsi bedel ödedi.
Aşk,
gözyaşını eritir,
aklı paramparça eder.
Kimi delirtir,
kimi yakar,
kimi suskun bırakır.
Sevdaya güvenmek,
kumdan ev kurmaktır.
Bir gün mutlaka
dağılır, yıkılır, savrulur.
Ayrılığın ateşi
insanın içine düşer,
ve orada kalır.
Hiçbir su söndüremez,
hiçbir zaman unutturmaz.
Ve Ozan Güner sorar:
Bunca keder, bunca yangın içinde,
aşk olmak, aşkı taşımak,
senin neyine insan,
senin neyine ozan?
Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 14.09.2025
