yokluğun...
yokluğunu ırgatlık misali taşırım sırtımda
nice fanilerin kasveti var bu gece kahrımda gel yeter artık bu nasıl gidiş böyle allah aşkına bitmeyen gecenin sabahında düşttümmü hiç aklına? çileler hücum ederken fersiz yüreğime bekledim kahrolası bu cana ne zahmetler yükledim ne olur yokluğun ağır taşıyamıyorum gel vuslat varken söyle ne oluyor gelmene engel bu son haykırışım bu son feryadım duy sesimi alacakaranlık çöktü sevgilim aldı içimden ümitlerimi yokluğunu ırgatlık misali taşırım sırtımda ve seni beklerim yanlızlığımın en kuytu karanlığında... |