Düşülür gözden, yürekten kalbi-haneden
Bağrında od olur, külünden yastık olur ayrılık
Her dem yaşam der, umutlar hüzün girdabında
Acıyı sarılıp sergilendikçe, çiçek acar hüzünler
Kaç belde de yankı buldu bilemezsin çığlıklar
…
Taşbaş dağının yalnız şairi
Nasırlı elleri çapaklı göz sahibi
…
Dirhem dirhem uzandıkça yollarım çıkmazlara
Karardıkça günlerim, benzedikçe geceye heveslerim
Arına sarılışım , diz çöküşüm hayallerinle
Nedensiz, sessiz, sedasız çaresiz kaldıkça çarpar yürek
Düğümlenir boğazda hevesler, çığlıklar, feryatlar
…
Taşbaş dağının sessiz şairi
Nasırlı elleri kanlı gözleri
…
Ten harap, can küskün kalpler her yorgun
Dizde olmayan derman, gönülde tükenen zaman
Bir umut, bataklık içinde çiçek misali
Can fena, sır yüklü gamlı dünyada
Her hayal yarımdır gam gelir cana
…
Taşbaş dağının yorgun şairi
Nasırlı elleri yeşil gözleri