Kahveci Halit’in O son eriydi
Münevver ananın gözü feriydi
Elindeki sazın O neferiydi
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Ardındaki sazın yaslıdır şimdi
Mızrap vuran telin söylemez dili
Hükmü verildi bak sükût ebedi
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Uğurlamaya bak binler katıldı
Ardında insanlar sel olup aktı
Gökkubbe yarıldı gözyaşı aktı
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Duvardaki sazın koptu telleri
Bilse de diyemez acı gerçeği
Bitti gitti ömür denen çilesi
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Duruşu gülüşü güzel Sonerim
Acın büyüktür feryat ederim
Veren alan Allah boyun eğerim
Duruşu gülüşü güzel Sonerim

Bitti gitti ömür denen çilesi
Tarifi yok acı her bir zerresi
Yetim kaldı kızı Zeynep Ece’si
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Yolun yarısında otuzbeşinde
Tüketti ömrünü ekmek peşinde
Doyamadan gitti kızı Ece’ye
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Dağder de hep sazın çalınır
Akan sular durur ağıt yakılır
Ne yaptın adın hep güzel anılır
Soner’im ardında gülüşün kaldı.

Duvara astılar yalnız sazını
Kimse duymaz oldu gamlı yasını
Özledim tellere vuran mızrabı
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Bir can gitti bin can koptu bağrımdan
Böyle acı verme güzel Yaradan
Ayrıldı ana yâr körpe kuzudan
Soner’im ardında gülüşün kaldı

Ahmet ŞAHİN
14.07.2025