Yalnızlığım o kadar çok canımı yakıyor,
Ölmek isteyip ölmesem de yaşasam da ben çoktan ölmüşüm,
Herkese benim çektiğim acıları yaşamaktan korkuyorum,
Yüreğimde ki yalnızlığın verdiği korku mu bu?

Korkularımla yüzleşmeye çalışıyorum bir başıma şu dünya da,
Acımı ise dindirmeye çalışıyorum bir odaya sığınmış,
Yüreğimde ki alevi söndürdüğümde yara olarak kalacağından korkuyorum,
Yüreğimde ki yalnızlığın verdiği korku mu bu?

Korkularım bir türlü dinmiyor,
Sanki bıçak gibi yüreğimin sol yanına saplanmış gibi hissediyorum,
Duvarla konuşuyorum yalnızlığın verdiği acı ile daha da çok korkuyorum,
Yüreğimde ki yalnızlığın verdiği korku mu yoksa acı mı bu?

Yüreğimde ki kırık kalbin sol yanına daha çok bıçak saplanıyor,
Yüreğim bir türlü dinmiyor yalnızlığımdan nefes alamıyorum,
Korkuyorum sebepsiz yere açılan yaradan hem de çok korkuyorum,
Soruyorum sizlere yüreğimde ki yalnızlığın verdiği korku mu bu?

Canım yanıyor her geçen gün,
Yüreğim sızlıyor adeta dinmiyor bir türlü,
Kırık kalbim acıyor nefes alamıyorum,
Yüreğin verdiği bu acı öldürüyor beni yaşayan ölü gibiyim.
EngelsizRuhum_