AY IŞIĞI İÇİYORUM YETİM KADEHLERDEN
Bir İSTANBUL akşamına sis gibi çöktü hüznüm
Bakışlarım gözlerimde suskun bu gece Yüreğimde o amansız hasretin aklımda sen Bu kent ıssızlaştı gözlerimin suskunluğundan Güle kesildi seni beklediğim bahçenin yolu Boş kalan ellerim günahsız yağmur ağacı Buğday tenine aktı gözlerim bu gece gizlice Gemiler kalktı limandan alışkanlıktan Demir atmış bir ben kaldım salaş akşamlara Hüzünle bekleşir dilimdeki şiirler kuytu köşede Karanlık akşamlar ağırlayacak beni amansız hasretinle Tepeden öpmeye başlar birazdan yağmur sokak lambalarını Göz bebeklerimden süzülürsün geçerek Resmin geçer yüreğimin içinden ıslak Varsın ağlatsın hatıraların beni bu gece Sevmek düşsün payıma kadife tenli akşamdan Ay ışığı diz kırdı su yandı ateş soyundu bu gece Kadeh sesleri yükseldi tanımadığım pencerelerden Her kadeh bir dudak buldu aşkı içti sevgiliden Ben sessiz ay ışığı içiyorum yetim kalan kadehlerden 3.11.2008 SOKAK ŞAİRİ |
harika dizeler...