KANLARI SICAK ŞEHİTLER
Pençe-Kilit Destanı

Daha az önce nefes alıyordu Ege Akar,
İstihbaratın izinde karanlığı deliyordu.
Bir bakış, bir ses,
Ve ardından sessizlik…
“Şehit oldu” dediler…
Oysa annesine “Daha iyiyim” bile diyememişti.

Abdurrahman Akdoğan…
Sadece bir astsubay değil,
Milletin boynundaki gurur madalyasıydı.
Terle yoğrulmuş vatan sevdası,
Bir mağaranın derinliğinde
Şehadete dönüştü ansızın…

Özkan Özkanlı, Mahsun Yeşildemir, Ahmet Kuşak…
Üç yiğit, üç kardeş gibi girdiler karanlığa.
Gönülleri aydınlıktı çünkü,
Sırtlarında sadece silah değil;
Milletin duası, ananın gözyaşı,
Bayrağın yeminli gölgesi vardı.

Bir mağara…
Ama sıradan bir taş yığını değil,
Orası artık bir şehitler otağı…
Orası artık toprağın secde ettiği bir yer.
Rabbim onları öyle sevdi ki
Dünyanın gürültüsünden çekip aldı.

Daha bayraklar yarıya inmeden
Anaların kalbi yarıldı.
Ama başlar eğilmedi.
Çünkü biz biliriz:
Şehitlik bir veda değil, bir vuslattır.
Toprağa değil, rahmete emanet ederiz yiğitlerimizi.

Daha kanları sıcak,
Adları dualarda taze,
Resimleri kalbimizin duvarında asılı…
Unutmadık, unutmayacağız:
Ege, Abdurrahman, Özkan, Mahsun, Ahmet…
Bu millet sizinle sonsuza dek ayakta!

Münire Çevik – Günferi
6 Temmuz 2025 – Pençe‑Kilit Şehitlerine Mührümüz Olsun