Yine güneş doğdu;
Uyandırdı en güzel uykumdan.
Her şey ama her şey;
Çok güzeldi rüyamda.
Güneş doğdu ama;
Benim güneşim doğmadı.
Üzerime devasa yük yüklenmiş gibi;
Yorgun başlıyorum hayata.
Hep bir stres;
Hayal kırıklıkları.
Ah bir de;
Kalp kırıklığı var tabii.
Yorgunum;
Yorgun yüreğim eşlik ediyor bana.
Umudumu;
Yaşama sevincimi kaybetmedim.
Her şeye rağmen;
Devam ediyor hayat bir şekilde.
Merak ettiğim;
Nasıl böyle oldun?
Acımasız;
Vurdum duymaz nasıl olabildin?
Nasıl?
Nasıl böyle oldun?
Sen gittin;
Başkası gelmiş gibi.
Üzülmüyorum;
Kızmıyorum.
Sadece ve sadece;
Savaşmaktan yoruldum.
Kendimi ifade etmekten;
Anlatmaktan yoruldum.
Satırları doldurmak;
Kolay mı sanıyorsun?
Hiç bir zaman;
Kolay olan olmadı hayatımda.
Galiba;
Zoru seviyorum ben.
Uğraşa uğraşa;
Yorgun bir kalp kaldı bana.
Hissiz miyim?
Dışardan öyle görünüyorum demek.
Sen içimde kopanları gör;
Kopan fırtınaları hisset.
İşte o zaman;
Çok iyi anlarsın beni.
Öfkem ve kızgınlığım;
Hepsi bu yüzden.
Bakma bana öyle;
Ben kendimi çözemedim.
Sen hiç;
Çözemezsin beni.
Kördüğümden beter;
Yorar adamı beni çözmek.
Çare aramıyorum;
Derman aramıyorum.
Yorgun yaşamaya;
İstemeye istemeye alıştım.
Bir saatten sonra;
Her şeye alışmaya başladım.
En zoru ise;
Acıya alışmaktı.
Onu bile;
Başardım artık.
Güneş doğuyor ama;
Benim güneşim doğmuyor artık.

AYKUT UYSAL