Gerçekten sevdiğin anda,
kendin için kurduğun bütün dünyalar bir bir dağılır.
Kendine ayırdığın ne varsa,
zamanını, düşünceni, hayallerini—
hepsi yavaşça onun etrafında dönmeye başlar.

Birini severken,
kendin için sakladığın günler yok olur.
Bir an bakarsın,
kendi isteklerin, kendi yolun, kendi yalnızlığın
adını bile bilmediğin bir sevginin içinde eriyip gitmiş.
Onun bir tebessümü için,
kendi en güzel saatini feda edersin.
Onun bir sözü için,
kendi sessizliğinden vazgeçersin.

Aşk, insanı en çok kendinden uzaklaştırır.
Kendi yaralarını unutursun,
kendi ihtiyaçlarını ertelersin,
kendi acılarını bile bastırırsın bazen…
Çünkü birini sevmek,
onun için her şeyden vazgeçmek,
kendin için ayırdığın tüm zamanların kaybolmasına razı olmaktır.

Bir bakarsın,
sana ait olan hiçbir an kalmamış.
Sen bile kendine yabancı olmuşsun.
Çünkü birini gerçekten sevmek,
kendi içindeki “ben”i onun için feda etmek demektir.
Ve en sonunda,
kendi zamanında,
başkasının hayatında kaybolduğunu fark edersin.
Utku Can Güzel’in yazdığı kısa derin anlamlı sözlerden biridir..