Dilimde cümle yok, yüreğim konuşur,
Gözümde biriken yaş, içimde dolaşır.
Sustum ki duysun dünya sessizliğimi,
Susarak anlatacağım en derin şiirimi

Geceler bilir en çok neye sustuğumu,
Yastıklarda gizli kaldı içimin kurumu.
Bir kelime söylesem, dağılacak sanırım,
O yüzden susarım… o yüzden yanarım.

Kalabalık içinde en yalnız ben miyim?
Kendi içimde sessizce tükenmiş biriyim.
Bazen bir bakış sükut anlatır bin sitemi,
Biliyorum konuşsam kırarım sevdiklerimi

Aynalara bakmam oldum olası,
Yüzümde saklı kalmış bir hatırası.
Konuşsam kim anlar, kim duyar beni?
Sustum çünkü yordular sözlerimi.

Bir selam beklerken geçip gittiler,
Gönlümden geçeni hiç bilmediler.
Sözcükler çoktu, ama yerleri yoktu,
En çok da “anlaşılamamak” dokundu…

Şimdi yüreğimde yankı var yalnızca,
Sustuğum her şey düğüm boğazımda.
Konuşsam kırılır, sussam çoğalır
Ben susarım bil ki şiirim konuşur

09 Temmuz 2025 ALİ BALABAN