0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
65
Okunma
Bu şiir insanlığımızı yitirdiğimizin somut bir kanıtıdır.
Uyandım bu sabah
Yine aynı umutsuzlukla
Sonra kalktım yataktan
Yine aynı tükenmişlikle
Sonra okula gittim
Bilgi alayım diye
Okulda da seni gördüm
Paramparça oldu içim
Okuldan sonra dükkana gittim
Babamın dükkanına
Yine işittiklerim aynı
Yine aynı küfürler
Yine aynı insana mahsus hareketler.
Soruyorum kendime
Neden yaşıyorum şuan
Sonra aklıma geliyor
Aslında yaşamayı unutmuşum ben.
Hep düşünürüm
İnsan aslında nasıl yaşamalı?
Sordum anneme
Allah’a kulluk ederek.
Ardından sordum babama
Ailesi için çalışarak
Şimdi de soruyorum sana
İnsan aslında nasıl yaşamalı?
Benim bir fikrim var aslında
Bence insan
Severek, sevilerek
Üzmeden ve kırmadan yaşamalı bu hayatı.
Bakıyorum etrafıma
Hangimiz fani değiliz?
Hepimiz girmeyecek miyiz o tabuta?
Hepimiz girmeyecek miyiz kara toprağın altına?
O zaman ne diye üzüyoruz birbirimizi
O zaman ne diye kırıyoruz birbirimizi
Gelin İNSAN gibi yaşayalım
Gelin İNSAN gibi vefat edelim.
Geçen gün haberlerde gördüm
Bir vicdansızı
Kıymış küçükcük bir kıza
Kızın adı Narin.
Sordum kendi kendime
Nasıl kıydın sen ona
Nasıl kıydın sen o ana babaya
Alın size örnek
Düşünün biraz bir insan neden bunu yapar?
Ve sona geldik bu günlük
Hem bu günün sonu
Hem de bence
İnsanlığın sonu.
5.0
100% (2)