Öylesine kalabalığım ki yine Kimsecikler yok sokaklarda caddelerde Hüzne aşina olan bu evde Uyumak mümkün değil derin sessizlikte Geçmiş gelecek belki de gelmeyecek iç içe Düşler hatıralar... Karışıyor birbirine Terk etmedin beni_____ gittiğin halde
Çocukluğumdan kalma püsküllü kederler dilimde Rabbime dua ettim kaç kere... Bu kalabalığın koynuna atma beni diye Kapımı çalan yok _______ Güvercinlerde balkona çökmese Oysa bir sanatın eseriyim ruhlar alemine uzanan Bir sorgu bir sual ki kabir alemini yaşatan
Öylesine kalabalığım ki yine Sancılı şafakta gün doğmalı Kaldırımlardan ayak sesleri yankılanmalı Ve insanlar__ Pervasıca konuşmalı Razıyım ödüm patlarcasına ürpermeğe Yeter ki son versin içimdeki kalabalığın sesine
Hasretim odalara yansıyan tınıların rengine Hüzünlü kargaşada uzanırım düşlere Uyuyup da uyanmamak niyetiyle Sessiz çığlıklar doğuruyorum geceye Yalnızlığın nesli çoğalıyor günden güne Şiirsel tutkularımla birlikte Öylesine işte___ Öylesine___ Öylesine yalnız_____
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yalnızlığın Nesli şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yalnızlığın Nesli şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Çocukluğumdan kalma püsküllü kederler dilimde Rabbime dua ettim kaç kere... Bu kalabalığın koynuna atma beni diye Kapımı çalan yok _______ Güvercinlerde balkona çökmese Oysa bir sanatın eseriyim ruhlar alemine uzanan Bir sorgu bir sual ki kabir alemini yaşatan
Öylesine kalabalığım ki yine Sancılı şafakta gün doğmalı Kaldırımlardan ayak sesleri yankılanmalı Ve insanlar__ Pervasıca konuşmalı Razıyım ödüm patlarcasına ürpermeğe Yeter ki son versin içimdeki kalabalığın sesine
Hasretim odalara yansıyan tınıların rengine Hüzünlü kargaşada uzanırım düşlere Uyuyup da uyanmamak niyetiyle Sessiz çığlıklar doğuruyorum geceye Yalnızlığın nesli çoğalıyor günden güne Şiirsel tutkularımla birlikte Öylesine işte___ Öylesine___
Ah o içimizdeki yalnızlık ve sessizlik korkusu...Zaman zaman hepimizde olan duygular....Ama yalnızlığa alışmalı insan.. Hiç yalnızlıkta kendinizi, kendi sesinizi dinlediniz mi...İnsan kalabalık içindede yalnız olabiliyor... 'Sessizliğin Sesini' dinlerken, gece ay ışığını seyrederken, göl kenarında suyun çırpıntısını dinlerken… Issız bir koyda yüzüp sahile çıktığınızda sıcacık kumlarda yalnız sereserpe yatıp gökyüzünü seyrederken... Sessiz yolda giderken insanların kaldırımdaki ayak seslerini ve arkamızdan gelen bi ayakkabı sesini dinlemek.... İlk olarak, yalnızlığa alışmak yerine, yalnız kalabilmek gerekiyor. Ama nasıl olacak ki... Çevreniz eş, dost, sevgili, arkadaş ile dolu. Düşünün en yalnız kaldığınızı sandığınız an bile kalamıyorsunuz. Her an cep çalabilir, her an iş yerinden aranabilirsiniz, her an sevgiliniz arayabilir ve ulaşamaz ise eyvah... Her an şu olabilir, bu olabilir.... Nasıl olacak da yalnız kalacaksınız peki... Toplu hayata alışmışsınız, eşiniz, sevdikleriniz, arkadaşlarınız var... Birden bire bakıyorsunuz hiç biri yok... Hop... İşte yalnızsınız... Pat diye kendiniz ile başbaşa kalıyorsunuz, hazırlıksız... Bir gün yalnız kalmayı öğreniyoruz...Nasıl mı? Yalnız kalabilmeyi, kendinizle DÜRÜST iletişim kurmayı öğrendikten sonra, sıra aslında hep yalnız olduğumuzu kabul etmeye geliyor...Yalnız ve güçlü...Bir müddet sonra kendi kendinize yetmeyi öğreniyorsunuz...Önemli olanda içimizdeki yalnızlığı yenmek değil mi?.
Çok güzel bir şiir, Çok beğendim...daha yazacak çok şeyler var..sayfalara sığmaz...Beni derin duygu ve düşüncelere götüren şiirini ve seni kutlarım...Her geçen gün harika şiirler dökülüyor kaleminden....Tebrikler canım kardeşim....
Kutlarım ustaca dizeler farklı anlatım beğenerek okudum üç kere çok güzeldi kutlarım efendim Gönül sesiniz daim olsun varolun........saygılar usta kaleme.
ah bu yalnızlıklar ah bu kalabalık yalnızlıklar bizsiz bizi yaşatan anılar onsuz bizi yaşatan yıllar tümüne sonsuz isyanım var şimdi şiiriniz sayesinde =)
teşekkürler böyle güzel bir şiir okutturduğunuz için saygı ve sevgimle güzel kalın
Hasretim odalara yansıyan tınıların rengine Hüzünlü kargaşada uzanırım düşlere Uyuyup da uyanmamak niyetiyle Sessiz çığlıklar doğuruyorum geceye Yalnızlığın nesli çoğalıyor günden güne Şiirsel tutkularımla birlikte Öylesine işte___ Öylesine___ Öylesine yalnız_____ Yalnız doğar, yalnız yaşarız farkında ya da olamasak da.Bir ben var ki , benden içeri , diyebilecek o cana can nerede'dir ki, çogu zaman bir ömür bekler dururuz da gelmez. Kutluyorum , harika bir şiir di.Seçkilerime alıyorum.Sevgi ve saygıyla.
yalnızlık bazen en iyi dosttur ..yalnızlık bazen herşeyi bilmektir.aslında öteki kendinle konuşmaktır yalnızlık...Güçtür yalnızlık, güçlü olmak zorunda olduğunu hissettirmektir kendini en güçsüz anında. kim ne zaman düşer yanlızlığa yada ne zaman çıkar yalnızlıktan beli olmaz ..ama yine yalnızlığımıza tutunur kalkarız düştüğümüz yerden..
her karanlığın bir aydınlığı var.sevgili yağmur gülü...yüzün solmasın hep yağmur damlacıkları parlasın yüzünde... gönlüne sağlık kendimi buldum dizzelerde bu nedenle çok konuştum....
gönül mürekebin bol olsun sevgiler
Seheryeli_1 tarafından 11/1/2008 5:58:34 AM zamanında düzenlenmiştir.
Öylesine kalabalığım ki yine Sancılı şafakta gün doğmalı Kaldırımlardan ayak sesleri yankılanmalı Ve insanlar pervasıca konuşmalı Razıyım ödüm patlarcasına ürpermeğe Yeter ki son versin içimdeki kalabalığın sesine
Dilinize yüreğiinze sağlık güzel ve içtendii kaleminiz daim olsun
Rabbime dua ettim kaç kere...
Bu kalabalığın koynuna atma beni diye
Kapımı çalan yok _______
Güvercinlerde balkona çökmese
Oysa bir sanatın eseriyim ruhlar alemine uzanan
Bir sorgu bir sual ki kabir alemini yaşatan
Öylesine kalabalığım ki yine
Sancılı şafakta gün doğmalı
Kaldırımlardan ayak sesleri yankılanmalı
Ve insanlar__
Pervasıca konuşmalı
Razıyım ödüm patlarcasına ürpermeğe
Yeter ki son versin içimdeki kalabalığın sesine
Hasretim odalara yansıyan tınıların rengine
Hüzünlü kargaşada uzanırım düşlere
Uyuyup da uyanmamak niyetiyle
Sessiz çığlıklar doğuruyorum geceye
Yalnızlığın nesli çoğalıyor günden güne
Şiirsel tutkularımla birlikte
Öylesine işte___
Öylesine___
Ah o içimizdeki yalnızlık ve sessizlik korkusu...Zaman zaman hepimizde olan duygular....Ama yalnızlığa alışmalı insan..
Hiç yalnızlıkta kendinizi, kendi sesinizi dinlediniz mi...İnsan kalabalık içindede yalnız olabiliyor...
'Sessizliğin Sesini' dinlerken, gece ay ışığını seyrederken, göl kenarında suyun çırpıntısını dinlerken… Issız bir koyda yüzüp sahile çıktığınızda sıcacık kumlarda yalnız sereserpe yatıp gökyüzünü seyrederken... Sessiz yolda giderken insanların kaldırımdaki ayak seslerini ve arkamızdan gelen bi ayakkabı sesini dinlemek....
İlk olarak, yalnızlığa alışmak yerine, yalnız kalabilmek gerekiyor. Ama nasıl olacak ki... Çevreniz eş, dost, sevgili, arkadaş ile dolu. Düşünün en yalnız kaldığınızı sandığınız an bile kalamıyorsunuz. Her an cep çalabilir, her an iş yerinden aranabilirsiniz, her an sevgiliniz arayabilir ve ulaşamaz ise eyvah... Her an şu olabilir, bu olabilir.... Nasıl olacak da yalnız kalacaksınız peki...
Toplu hayata alışmışsınız, eşiniz, sevdikleriniz, arkadaşlarınız var... Birden bire bakıyorsunuz hiç biri yok... Hop...
İşte yalnızsınız... Pat diye kendiniz ile başbaşa kalıyorsunuz, hazırlıksız... Bir gün yalnız kalmayı öğreniyoruz...Nasıl mı? Yalnız kalabilmeyi, kendinizle DÜRÜST iletişim kurmayı öğrendikten sonra, sıra aslında hep yalnız olduğumuzu kabul etmeye geliyor...Yalnız ve güçlü...Bir müddet sonra kendi kendinize yetmeyi öğreniyorsunuz...Önemli olanda içimizdeki yalnızlığı yenmek değil mi?.
Çok güzel bir şiir, Çok beğendim...daha yazacak çok şeyler var..sayfalara sığmaz...Beni derin duygu ve düşüncelere götüren şiirini ve seni kutlarım...Her geçen gün harika şiirler dökülüyor kaleminden....Tebrikler canım kardeşim....