İÇ MUHÂSEBE ( BİR ÖĞRETMENİN KALEMİNDEN....)

Tahtanın tozunda bir ömür bıraktım,
Her harfe, her heceye bir renk kattım
Her çocuğun gözünden parladım aktım
Bana en büyük kazancı öğrenciler bildim.

Gün geldi üşüdüm, sesim de kısıldı,
Ama bir tebessümle bedenim, ısındı
Kimi zaman yaptıklarım yok sayıldı
Yine de sınıfa girerken hiç küsmedim.

Yıllar aktı, günler gelip geçti hızlıca
Kalbimdeki anılar durur duygusalca
Defter tutmadım kimseye düşmanca.
Bu gece kendimi bulmayı denedim.

Acaba kaç gönle dokundum sessizce?
Hangi hayali yeşerttim acaba gizlice?
Hangi çocuğun yoluna ışık oldum bilgece
Bu gece kendime:iyilik yap denize at dedim.

Bazen çok yoruldum, bazen kırgın oldum.
Her öğrencime kırmızı halıydım, yoldum.
Hep kırık kalplerin hâlini hatırını sordum.
Bir gözyaşı dökülürken tuttum, sevdim.

Ne kadar verdim kendimden bilmiyorum,
Ama borçlu muyum hâlâ? Düşünüyorum.
Öğrettim ve öğrendim de çokça diyorum
İnsanlığı, sabrı, sevgiyi, zorluğu öğrendim.

Bu gece içimde sessiz bir derslik var
Bir tek ben varım bir de önümde duvar
İç muhasebemden çıkanların hepsi kâr
Bir de dolu dolu geçen yıllarım benim.

Helalleştiklerim kara tahta ve insanlar
Ve hâlâ içimde ilk günkü heyecan var.
Ben bir öğretmenim, bu kanımda var.
Yüzümde yorgunluk olsa da zindeyim.

20.06.2025
Yazan: Çetin IŞILDAK