Aşk, Ateş, Buz ve Yalnızlık

Karanlık odamda yalnız,
Ateş ve buz arasında sıkıştım.
İçimde yanan sevdanın alevi,
Dışımda yalnızlığın ayazı.

Anılar ateş olur gecelerimde,
Dokunuşların hâlâ yakar tenimde.
Sensizlik ise buz gibi soğuk,
Kaplar yüreğimi her geçen gün.

Yalnızlık, sadık bir gölge gibi,
Ne ateşle kaçıyor, ne buzla eriyor.
Bir yanım alev alev yanarken aşkla,
Diğer yanım donuyor kimsesiz kalmaktan.

Buzdan şatolar inşa ettim kendime,
Kimse yaklaşmasın, yanmasın diye.
Ama içimde bir köşede saklanmış,
Küçük bir köz bekliyor hâlâ.

Aşk, alev alev yakarken kalpleri,
Yalnızlıksa buz gibi soğutur her şeyi.
Bu iki zıt kutup arasında ben,
Ne tamamen yanıyorum, ne donuyorum.

Yıldızlara bakıyorum her gece,
Onlar da yalnız, onlar da uzak.
Ateşten ve buzdan örülmüş kaderim,
Sensiz bir dünyada yapayalnız....