AŞKINLA ÜÇ ÖĞÜN BESLENİRİM BEN...
Ruhumu karartan güfteyle değil
Seni her görüşte hislenirim ben İskender kebabı, köfteyle değil Aşkınla üç öğün beslenirim ben... Biterim o anda boyun bükersen Yorgun akşam gibi öyle çökersen Bir damla gözyaşı bile dökersen Utancımdan kaçıp gizlenirim ben... Sevgisiz olursa bu gönül bağı Yıkılır üstüme şu Ağrı Dağı Duyguyla örmüşüm aşk denen ağı İlham perisiyle izlenirim ben... Bir düşün bu kadar şiirler kime ? Mutluluk sevinci doğdu içime Gitmeye gerek yok Fizan’a, Çin’e Güzel yüreğinde gözlenirim ben... |