NOKTAIlgıt ılgıt yakan rüzgâr Alnımda ki terin terkisine düşmüştü Emek kurudu, buğday boyun büktü Başak Zodyak’tan dilendi dengeyi Darası kalmamıştı terazinin Eşitlik ölmüştü kefensiz "Vah vakitsizlik"! dedi çocuk sessizce Sus kanadı gözlerimde Dil lâL di ehemmiyetsiz Kulaklarım çınladı Taş bir plağın sesiyle Suda saklandı Kırık kanatlı beyaz güvercin Anladım ki nokta olmuştu mazim!.. ayşe yayman |