Şiir korkuyorum yeni baştan sevmeye
eskisinden daha fazla sevgi sözcüğü beni karşı karşıya getirmektir

Çünkü nemli duvarlara yaslı sırtım ve göğüsü yorgun kuş sürülerini ağırlar
günah şehri
günaha davet çıkılarak
cehennemin ateşini gözle yakalamak mümkün değil
Kimdir baharı bekleyen
Renkler dibine kadar ve cezalı bin bir asra meydan okur ki


Toprak nefsi göğe,gözlerime yaslanmak adına çürür,devrilir gün ışığı diğer yarısına hiç unutmuş çoktan kendi kendini


Ayakbağı olmuşum beden boyuna
gitsem gittikleri yerlerden adım önüne alınarak sesiz bir gün aynı noktada
Kalabalığın arasında çıkacak olan rahat yok sayar bu günü

Şimdi kül rengi akşam olmak üzre
şiir kayıp bir çocuğunun yaşadıklarını anlatması kadar zor

Birazdan çıkacağım korkularının son basamağına ve bulunmak vardır
bulaşmak vardır seven sevgisine


Anneliği mi sorguluyorum taş kesilmiş rahme ve onun sonrası olacak her şeye...