Aşk bir labirent, duvarları gözlerinden örülü,
Her adımda kayboluş, her çıkış bir yeniden doğuş.
Kalbin haritası çizilmiş avuç içlerine,
Yolunu bulmak için yanmak gerek, kül olmak gerek.

Bir bakışın yangınıyla tutuştu bu şehir,
Bütün sokaklar adını fısıldıyor şimdi.
Dumanı tütüyor hala yarım kalmış sözlerin,
Bir umut, bir özlem, bir acı, hepsi iç içe.

Gözlerin, karanlık bir gecede iki yıldız,
Yolumu aydınlatan, beni kendine çeken.
Kaybolmuş bir pusula gibi kalbim,
Sadece sana doğru dönüyor ibresi.

Bir şarkı çalar uzaklarda, eski bir melodi,
Hatıralar canlanır, gözler dolar yavaşça.
Belki de aşk, zamanın unuttuğu bir masal,
Biz iki kahraman, yollarımız kesişen.

Ama aşk bazen bir çıkmaz sokak,
Duvarlar üstüme yıkılır, nefesim daralır.
Yine de pes etmem, ararım o gizli geçidi,
Seni bulacağım, o sonsuz labirentin sonunda.

Çünkü aşk, en karanlıkta bile parlayan ışık,
Umutsuzluğun ortasında bir filiz gibi büyüyen.
Ve ben, o ışığa ulaşmak için yanmaya razıyım,
Kül olsam da yeniden doğmaya hazırım seninle.