______


Yanağına düşmeyen bir öpücüğüm ben,
yıldızlara emanet ettiğim gecelerden.
Sesin bir ırmak gibi geçerken kalbimden,
yalnızca rüyalar duyuyor sesini ben değil.

Bir kahve fincanı kadar yakınım sana,
ama telvesine düşen dileğim kadar da uzak.
Gülüşün, içime konmuş bir sedir gibi,
oturuyorum üzerine , bin hüzünle, bin umutla.

Bir camın ardından bakar gibi seni sevmek...
Ne dokunmak serbest, ne de vazgeçmek.
Adını söylemeden seni çağırmak,
dudağımı yakar da, seni yakmaz...

Ben seni
bir meltemin dokunduğu buğday tarlası gibi,
usulca ve hiç kimseye söylemeden sevdim.
Sen duymadın,
Ben her gün biraz daha çoğaldım senden yana.
Ve biraz daha eksildim benden.


Sana dokunmadan seni bilmenin adıdır bu:
Uzaktan sevmek.
Ne bir buluşma saati vardır ne de vedası.
Gönlün takvimine kazınır adın,
her gün biraz daha çoğalır,
sen bilmezsin.

Uzaktan sevmek,
kendi yüreğinde bir mektup saklamaktır
hiç postalanmayacak bir mektup.
Zarfı da yoktur, pulu da.
Sadece dualarla mühürlenmiştir
ve sabırla yırtılmıştır
her sabah yeniden…

Sana şiirler yazarken
adını hiç anmam,
ama her mısrada sen varsın.
Gülüşünle dolan bir boşluk olur içimde,
yağmur başladığında
ilk aklıma düşensin.
Oysa sen,
hiçbir şeyin farkında değilsin.

Beni görmedin belki,
ama ben seni hep
bir tren camının buğusuna çizdim.
Kalabalıklardan sakındım adını,
çünkü her harfinde
bir suskunluk taşıyordum.

Uzaktan sevmek,
susarak bağırmaktır aslında.
Bir çığlık gibi,
içinden ve ince ince.

Ben sana hiçbir şey söylemedim.
Yıldızlar, her gece seninle konuştuğumu bilir.

Ve bil ki sevda,
bazen yan yana gelmek değil,
aynı göğe bakmakla tamam olur.
Senin bilmediğin bir yerden,
ben hep senin yanındaydım.

Ve hâlâ oradayım.
İç sesinin kenarında,
adını usulca söyleyen bir meltemim belki.
Yani Haziran gibi…
birden bastıran, hiç gitmeyen.

Uzaktan sevmek,
bir dağın gölgesine dokunmak gibidir
üşürsün,
dokunmadan dağ olursun.

Gözleri görmeyen bir rüzgâr olurum,
yalnızca saçlarını savururum
bir çiçeği hiç koparmadan
avuçlarında çiçeklenirim.

Bir ismin olurum,
duada geçerim sadece,
bir fotoğraf karesinde gözlerin
benimle güler de,
görünmem.

Sana her gün
bir adım daha yaklaşırım
ve her gece
bir adım daha uzaklaşırım.
Yıldızlar şahit
ben sana hiç varamadım, hep seninleydim.

Uzaktan sevmek,
bir şehre gitmeden
o şehirde kaybolmaktır.
Sesini duymadan
sana şarkı olmaktır.
Ve ne garip
bunca mesafeye rağmen
kalbinin tam ortasında oturmaktır...

Peri Feride ÖZBİLGE