Yalan dünyada olmuşum tufan,
Rüzgara kapılıp olmuşum duman
Sözcükler yetmiyor yüreğim duman
Gözlerim yaşlı gönlüm yaralı
Belki de ;
Durduramadığım bir İsyandı bu
İçimde çığlıklar yükseliyordu
Bu şehirle aramdaki bağlar kopmuştu
Ya düşlerimin peşinden gidecektim
Ya da hayal yoluna göçecektim
Kabullenip yazgımı
Bu şehirden sessizce gidecektim
Düşlerimde sana kal demem
Kendim giderim tek başıma
Sessizliğe gidiş olur yalnız başıma
İsyanımlı alışırım zamanla herşeye
Umut yok Yarınlara
Bu şehri bende arama sakın
Ne aşk kaldı bu şehirde ne ben kaldım
Karanlik gecenin koynuna sığınırken
Yollarımız ayrıldı bu şehirle
Hoşçakal diyerek
son vedamı yapıyorum
Kalbimde kopan fırtınaları
Kaderime yazılmış alın yazımda
Yarim kalan omrumu yasarim
Başka yerde sensiz ve bensiz
Kendimle yüzleşerek...



Vildan Güldağlı
2025


Vildan Güldağlı
2025