0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
78
Okunma
Ben yontmadım kendi bedenimi
Hiç yapmadım ki otoportremi
Yaratıp da arza atmadım kendimi
Düşlerde nasıl görüyorlar kapalıyken
Anlayamıyorum hiç gözlerimi
O halde övünecek neyim var?
Hazan şiirleri kadar hüzünlüyüm hemen ölesim var
Yüzyıllar uyumuşlardı ama şimdi uyanıyorlar
Tasviri imkansız bir hatıra
Ve rüyalar zinciriyle bağlıydılar
Hayatı ancak öldürerek anlıyorlar
Hücrelerinin kapıları açık ama
Onlar zindanlarını başlarında taşıyorlar
