Son Ceset
Gözyaşlarım yetmedi yokluğuna ağlamama, bitti...
Benliğim isyan etti kendimi unutmama, gitti... Gidişin ölüme kapamaktı gözlerimi Dünya’yı durdurup Güneş’i söndürmekti Bir defa vurulup kaç kere ölebilirki insan? Gidişin beni binlerce kez öldürmekti... Uykusuzdu gidişin... Uzun kış gecelerinde sabahı beklemekti Öksüzdü, yetimdi... Ana baba sıcaklığını hasretle özlemekti Çaresizdi... Pencereler önünde yolunu gözlemekti Ve isyankardı kimi zaman... Camların buğusuna adını yazıp silmekti Peki yüreğim, yüreğim silebilir mi adını? Cam kesiği gibi kanaya kanaya Atabilir mi içinden sen dolu yanını? Sendende geçer mi benden geçtiği gibi? Bir daha severmi seni sevdiği gibi? Hayır... Hayır bir daha olmaz, Bu, sevda yoluna serdiğim son cesetti Gidişin beni yaşarken öldürmekti... EMRE AKTÜRK |
Kalemi yüregi kutlarım
saygıyla