0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
362
Okunma
Pencerelere dokunuyorum,
Kapı tıkırtılarını dinliyorum,
Kimsesizliğin kimliksiz sokaklarını tavaf ediyorum.
Kuşlar çırpınıyor,ciçekler ötüşüyor,
Ben ilk defa yalnızlığımı sorguluyorum,
kimliksiz bir cüzdan gibi….
Ben insanı başkalarına bakarak değil kendime bakarak tanıdım..
Kanımca doğru yol bu..
Biliyorum ki kendi insanım diğer tüm insanlar birebir aynı yapıda ve aynı çalışıyor..
Kendi his dünyam,özellikle kendi dürtü dünyam ve daha onlarca iç hal..
5.0
100% (1)
