HAYÂL İSTANBULGeçerken yanından bir şadırvanın, Duyuyorum yüreğimde Yunus’u. Üstüme siniyor eski günlerin Fesleğen, menekşe, lâle kokusu. Şu ahşap köşk, büyük bahçe, çınarlar, Yaşlanırmış, gamlı, yüksek duvarlar. Soğuk sularından tas tas içilen, Unutulmuş ıtır kokan kuyusu. Uçuşup gitmişler telli turnalar, Hani toylarında davul, zurnalar? Suları akmayan mermer kurnalar Üstünde çağlardı gürül gürül su. Kaybolup gitmişler âşinâ yüzler, Nerde, bir bakınca mesteden gözler? Gizli sevdâları kasteden sözler, Hüzün yumağından elem dokusu... Sığamaz ki geçen yıllar satıra, Yeniden yaşanır bin bir hâtırâ. Issız sokaklarda dolaşan hayâl, Gelecek günlere kuruyor pusu. Hâlenur Kor |
Canım İstanbul'u da anlatması ayrı bir güzellik.
Yürekten tebrik ediyorum
Selam ve saygılar