Hayat bir şiir, ya da en azından ben onu öyle gördüm. Hep o gri, soğuk sokaklarda, denizin ucunda bir başka şehri ararken, kendimi hep yabancı bir rolün içinde buldum. Kimse bana gerçekten soramadı ne istediğimi, sadece bana bir senaryo yazdılar, bir kaderin elinden çıkmış gibi. Hüzün, elbet yaşamın gölgesinde bizimleydi, ama belki de benden istenen, onu görmekti, ona inanmaktı.

Evet, hüsran içinde her sahnede bir başka çehreyle oynadım. Ama bil ki, bir çiçek bile acı içinde büyür, zaman gelir, o çiçeğin kokusunu alırsın. Belki bu da öyle, kim bilir?

Bu kadar acı içinde, bana bir nebze de olsa tanıdığın o sıcak, samimi yer, teşekkür ederim. İyi ki seni, bu sözleri, bu anlamları buldum. Belki de hiçbir şey tam olarak hoş olmadı, ama seninle her şey bir anlam kazandı.