Sana sesleniyorum,dinle beni Rüveyda,
Zannetme bilmiyorum,durumunu Rüveyda,
Gündüz düşüncemdesin,geceleri rüyamda,
Bedenimle uzağım,ruhumla hep yanında.


Rüveyda tuzaklarda,hayatın eşiğinde,
Daha dün sallıyordum,seni ben beşiğinde,
Yarınlar elbet gaib,yarın her şeye gebe,
Rabbim versin isterim,ne varsa dileğinde.


Rüveyda hüzünlüdür,Rüveyda hasta bu gün,
Rüveyda yirmisinde,çekmekte acı her gün,
Neden sarı yapraklar,neden gök yüzü kızıl,
Rüveydanın yüzünde,eseri yok umudun.


Her yağmur yağışında,şimşekler çaktığında,
Damladı damlayacak,gözüme baktığında,
Yağmur yeri ıslattı ,gözyaşların da beni,
Umutsuz beklemekte, Rüveyda yatağında.


Ne kadar zormuş dedi,bir daha görememek,
İçimi yakmaktadır,böylece vedalaşmak,
Banada zor geliyor,yakmaktadır içimi,
Banada nasip olsa,keşke seninle ölmek.


Yanmak varmış bahtımda,öyle bir yanıyorum,
Rüveyda çekip gitti,ben her gün ölüyorum,
Bu hasret bitmelidir,dayanmıyor bu yürek,
Bekle beni Rüveyda, ben sana geliyorum.

Sinan Karakaş