YALAN SALINCAĞI
Beyaz perdeler
Tik tak eden Saatler Işıklar yanıyordu Gökyüzünden siyahlık Denize çarpıyordu Nerde olduğumu Bilmiyordum Pınar sızıntılarından gelip Akıyordu Hayat Bize Rol verilmişti Adeta Nedense Yüzüm gülmüyordu Sessizliğe Boğulmuştum Bir mezardaydım Çıt yoktu Gelmeyecektim Dünya’ya Gidemeyecektim Sevdaya Derenin Balıklarındandım Sanki kanatlarım vardı Uçacak gibi Hissettim kendimi Yalan salıncağında Oturmuştum Öylece durdum Bir dev geliyordu Yürüyerek Farklıydı Herşeyi Enerji vermişti Bana İşte Dere Böyle fısıldadı Ruhuma Nihan ZEREN |
Son zamanlarda şiire fazla uğrayamıyor olsam da; her gelişimde severek, ilgi ve merakla izleyeceğim bir kalem...
Bir çoğumuzu yolda bırakıp gidecek diyor içimden bir ses :))
Kutlarım yürektennnn...
Vee ekledim listeme genç şaireyi..
Sevgiler ÖZ' ümden ÖZ' üne...