Çek ağzımda ki memeyi
Bırak beşikler de saklamayı
ninnilerle avutmayı bırak sal beni beni meyhane sokaklarına derdi tanıyacak kadar büyüdüm anne büyüdüm

Ezberimde değil benim kaç defa vurulduğum kaç göze diz çöküp esir olduğum
Beni göz yaşlarımda boğup sevda kuyularında en dibe vurdular
Kaç defa gönlüme yenik düştüm mahkum oldum
Adımı cellat koydum kendime sebep oldum diye
Hayallerimde bir ipi elime boynuma geçirip diğer elimle de kendimi astım
Gözlerini aç artık kundaklık çağımı çoktan aşmışım
Bilyeleri topaçları Atalı bin yıllar oldu
Yaşıma denk hiç kimse kalmamış bu dünya da
Kime baksam kendimi ninesine sevdalı adam gibi görüyorum
Herkes ak saçlarımın yanında çocuk gibi duruyor
Firavunun çocukluğunu bilir
Adem le çiftçilik İsa’yla marangozluk Musa’yla çobanlık yaptım Yusuf’la beraber zindanlarda yattım Nuh tufanı nı dün gibi hatırlıyorum uyan uyan artık
Bırak artık ellerimden tutup parklara götürmeyi cici elbiseler almayı Masal anlatmayı bırak
Hayatım yıkılacak kadar
Umudum kırılacak kadar
Sırtımdan vurulacak kadar
Büyüdüm anne büyüdüm

İnsan pazarında kurtlar sofrasına düştüm
Sırtımı döndüklerim bıcakladı
Yüzümü döndüklerim tükürdü bana
Uzaktan seyretti dostlarım
Yanlış adım atmamı dezgeye düşmemi beklediler
Ucuz pazarlıklar sonrası satsınlar diye
Çakal takımına av olmamak içindi direnmelerim
Baş kaldırmalarım küfür etmelerim
İçimden gelmedi insanlara elimi uzatmak dostum demek
Kimseye eyvallahım olmamalıydı
Kimse için mücadele etmemeli
Kimse için vurulmamalıydım
Kavgamda tek ölümüm de tek olmalıydım
İdam sehpasında kendi ipimi takmak cellatımla alay edercesine
Kendi sehpama kendim tekme vurmalıydım
Kardeşin kardeşi sattığı pazardayız
Dostun dosta parmak çektiği
Menfaatin çıkarın ALLAH diye tapıldığı
İki yüzlü kahpenin hainin döneğin ortamındayız
Aç gözünü biraz sırtımda ki eli bıçaklıları kuyumu kazanları
Namlunun ucuna koyup hedef edenleri gör
Bırak bana patik örmeyi mana vermeyi
Nineden kalma hikayeleri anlatmayı bırak
Dar ağacına çekilecek kadar
Büyüdüm anne büyüdüm

Şair_HalaOğlu