Ve günler geçip,
Takvimde yapraklar birikince,,
Beyaz sayfalar karalanıp tükenince,,
Bir zamanlar,,
Heybemde senin için sakladığım sevgiyi hatırla...
Bir kahvenin tadını,,
Bir çocuğun adını,,
Günlerin mevsimlere dağılışını,,
Saçlarımıza düşecek akları,,
Her gülümsemende gözlerini,,
Her baktığımda gözlerini,,
En çok gözlerini sevdiğimi,
Hatırla sevgili,,,
Ve en çok seni kaybettiğimi,,
Bizi azaltıp, bitirdiğimizi,,
Yaşımız arttıkça,,
Saçlarımız ağardıkca,,
Hatırlama,,
Seni ne çok sevdiğimi...
Oysaki niyetim,,
Sana yemyeşil manzara olmaktı.
Bakmaya doyamadığın,,
Hep gideceğin,,
Hep seveceğin,,
Yemyeşil gözlerimin denk geldiği
Kara gözlerin mi??
Niyetimi bozan..
Hiç gelmediğin,
Hiç bakmadığın,
Hiç sevmediğin,
Beni kurak bırakan
O kara gözlerin mi??
Yeşili solduran,,
Ferini söndüren,,
Kara’ya döndüren
O kara gözler....