1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
132
Okunma
Bazı yolculukların, dönüşü olmazdı.
Beklerken öğrenirdi geride kalanlar.
Bazı yolculukların ise geri dönüşsüz,
Olduğu kesindi bu hayatta.
Benim onu özlediğim gibi,
Ve kavuşmak için gün saydığım gibi
Issız sokak, tepemde güneş yürümüşüm
Yol önümde uzayıp giderken.
Ben ise üşümüşüm yakıcı güneşin altında.
Ruhum ürpermiş ve dikenleri batmış.
Bağrı Yanık hallerime,
Bırakmışım kendimi yoksuzluğa.
Yokmuş hiç bir şeyim,
Anam yok babam yok, kardeşim yok.
Hatta bende yokmuşum.
Gölgesiz olurmuş acı çeken,
Ruhların sahipleri, öylesine yaşarmış.
Sırf ömür doldurmak için.
Öylesine yaşarken,
Böylesine ağlamak niye.
Özlemin dili ve edebiyatı
Neydi sahi sanki bomboşum
Ben çaresizliğin üçgeninde.
Bir nefes kadar yakınken,
Uzaktın belkide sonsuz kadar.
(Cangülüm) 20/02/25 saat 03:00
Nebahat Kılakay
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz