1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
74
Okunma
Ey Sonsuz Kudret!
Ey sonsuz kudret, ey mutlak varlık,
Zamanı yazan kalem, kaderi mühürleyen el!
Ben unutsam da Sen unutmazsın,
Ben vazgeçsem de Sen hep varsın.
Bir damla suya hayat verdin,
Bir tohumdan ormanlar büyüttün,
Sessizce açan çiçeğin,
Denizleri yarıp geçen rüzgârın sahibisin.
İnsan gaflette, insan unutur,
Ömrünü bir gölge sanıp peşinden koşar,
Oysa Sen, kalbin en derin yerindesin,
İnsanın unuttuğu ama hiç kaybolmayan ışık…
Bir secdeye sığar bütün çırpınışlar,
Bir dua yıkar ne varsa kirli,
Bir "Allah" deyişinde gizlidir hakikat,
Kul yeter ki samimiyetle arasın Seni.
Ey affı sonsuz, rahmeti sınırsız olan,
Ne zaman düştüysem kaldıran,
Ne zaman kaybolduysam bulan,
Beni bana bırakma, beni Sen’den ayırma…
Çünkü ben faniyim, Sen ise sonsuzsun,
Ve ben ancak Seninle varım.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz