TÖVBE.. ONU BOŞUYORUM !Bu dünyada, mutluluğu, Rüyâlarda, yaşıyorum. Uykulardan, uyanınca, Gerçeklerden, şaşıyorum. Bazen mûnis, uysal başım, Nedâmetle, iner yaşım, Bazen çeker, çokca küşüm; Yeis batak, düşüyorum. Dertler önde, dağca yüce, Gün beklerim, gelir gece, Giderse de, bazen güce; Sıkıp dişi, aşıyorum. Nefis serkeş, ona gidip, Eylemeli, zorla te’dib! Yumruklarım, balyoz edip; Vurup bağra, deşiyorum. Bu kaderi, kullar yaşar, Gâhi koşar, gâhi düşer, Nisyânı bol, alîl beşer; Düşe kalka, pişiyorum. Ozan İlo’m, neyse emir, O minvâlde, geçer ömür, Üzerimde, nefsmiş amir; Tövbe.. onu, boşuyorum! 21.10.2008/22.57 |
cehdle savaş
nefse harp
tasavvufi yaklaşım
ötesi beni aşar
bir şey varsa ki şiirde yeni bir dönem dost yürek için
sanırım bir yerlere gelmiş
Allah mübarek etsin
Allaha emanet olasın gardaş