Çocukluğum FirardaBuğday başakları uzanıyordu sonsuzluğa Ter düşerken güneşten hatıra esmer tenime El nasırlı ,orak sapı acı düşer canıma Lanet okur çocukluğum, dokunurdu kanına Babam bakardı çaresizce ,güçsüz mahzun halime Eli mahkum ,ekmek götürecek on bir karına İsyanları çizgi olup düşerlerken alnına Ekmek, emek kambur olup düşüyordu beline Patron bakar çatık kaşı ok olurdu böğrüme Dili durmaz emirleri tak ederdi canıma Kızgın güneş , sıçratır kan beynime Umut bozkırlarında çocukluğum firarda |
SELAMLAR