SAMATYA TRENİTren geçiyor İstanbul’un sahilinden Akşamüzeri Samatya kızılında Bir çığlık batan güne mi biten güne mi İlaç kokulu odalarda duvar kapılar Geceye açılır sabahsız Ne kadar uzakta dışardaki cangıl Ne kadar yakın içimdeki ıssız Hayatın stop ettiği bir andır Denizin beton kesildiği Gemilerin taş Çiçekler plastiktir arkadaş Tren geçiyor akşamüzeri buğulu penceremden Peşinde denizi kızıla boyamış uçsuz bucaksız bir hüzün 26/6/07/ Salı e.a. |