Gündüzlerim karanlık olur
Karanlık, aydınlık olur mu gelmeden?
Gelirsen kararmaz mı bir daha gündüzlerim?
Yoksa geçici aydınlık mı olur?

Günü gelmeyen, günleri ellerimizle iten,
İmkanı olanı, imkansız yapan değil miydik?
Şimdi gelmedi mi zamanı bizim için,
Yine yeniden başlamanın, birlikte olmanın?

Zaman geçiyor, bir şekilde yaşlanıyoruz,
Yaşandı ve bitti demekten başka bir şey yapmadan.
Karanlık nerede? Pes etmeden devam etme, sevda nerede?
İçinizdeki en karanlık kısma atmışız sanki,
Var hissediyoruz ama aydınlığa yürümüyoruz.

İçimde bir çocuk hiçbir şeyden habersiz,
Bekliyor mutlu olacağı günü, umutlu ve kendinden emin.
Galiba o tutuyor ayakta, yürümemi sağlıyor mutlu yarınlara,
Bir kuşku da düşse gönlüme, durduruyor tüm gücüyle.
Ve tek bir cümle... "umutlu ve mutlu yarınlar var seni bekleyen."

Seni ayakta tutacak olan umut muydu?
Düşürenin umutsuzluk olduğu bu dünyada,
Neden alışıyorsun karanlığa?
Unutma, bir kibrit bile taşıyabilir aydınlığa.