HAYAT ÇÖZÜLMEYEN BUZDUR
Bir yaşama borcum var oda ödünç
Olanaklı en geniş boşluk Her acıyı bileyen masatta bıçağım ben Yüzümün aynasına asılmış serseri yaşamım Zulümlere katlanmak zor zahmetli bir yarış Yüreğim büyür akan ırmakların sırtında Silinmiş ömrüm yanan beyaz sayfalardan Yokluğa kilitlenmiş bütün akılsız zamanlar kayıp Hayat bir türlü çözülmeyen buzdur Çözülsün diye serptiğim gençliğim olgunluk sancısı Zaman üretmeyen sağır bir çığlığa tutulmuş Üretmek yeri doldurulamayan anlamlı bir boşluk Kulaklar daha fazlasını duyacak her dilde isyanın Patladıkça kulak zarlarım ağıtlarla Aklımın zarlarıyla yeniden dikeceğim Kuralsız yaşarım hürce bu alışkanlık değil Terli akşamlara yatarım uykumun kuytularında Alın teridir yorgunluğum hırsızlık değil Artık bebeklerdir annelerini uyutan, aç gözlerini Sözlerim kötü şarkılara yazılan nota değil Çivilerle tahtaya çaktığım hayat beni dinlemez Toprağa çiğ insan eti yedirdiğimizden beri Deniz ya da gökyüzü yeniden doğurabilir seni Düşüncelerim ki aklıma sığmayan nehir Günahsızlığın altın devri kapandı Dünya bir kefendi doğarken sarıldığım Akıl ki unutmak istediğimiz her şeyde ustadır Yaşadığımız her gün bir cesetse Yarınlar bil ki cesetlerle kurulmaz 20.10.2008 SOKAK ŞAİRİ |