ODALAROdalar karanlık,odalar sessiz Odalar; herkesten, kaçan odalar. Dökülmüş duvarlar, kırık sobalar Odalar ağlıyor, odalar bizsiz. Yerler yıkık-dökük, eşyalar tozlu Her tarafı hâlâ bir tarih kokar. Şimdi mazideki günleri arar. Geçmişi azamet hali tevazu Şimdi tek başına ıssız ve sessiz; Kendi dünyasında tefekkür eder. Duymuyor halinden elem ve keder, Vermiyor yıllarca ruhundan taviz. Kaybolan odamı yoksa biz miyiz? Kaybolmanın sonu nereye kadar ? İnsanlar aslında zamandan kaçar, Şimdi dünde miyiz,bu günde miyiz ? |
yüreğine sağlık
hece güzel dem olmuş kaleminde