düşüncelerde kalan son sevgim hayat uatncında alevlendi
kaybetmek belki son anda kazanmam olmuştur
aşka yürek gerek derdim kendime
çünkü sadece sen vardın kendimde
bende kaybolmayan alevlerin başlangıcıydın
giden sen olunca arkadan gelen ben oldum hep
işte sen karşımdasın bazen
hayatın kıyısındaki dalgalar gibi silip süpürdün beni
mavi denizler maviliğinde aldana aldana kaboldum
hayat denen utancın abidesi
kuytu yalnızlığımda kabardı sürüklenircesine
kayboldum gözlerinin içinden yavaşça
düşen yaşlar gibi sensiz çaresizce
bilinmedik diyarlara sonbahar yağmur gibi
daldım kendi kendime,savrularak
küçüldüm aniden sonsuzca kapılıp rüzgarlara
çarpa çarpa hayat kıvılcımında yok olmaya mahküm
yıldızların ardındaki sevdamı akıttın yaşlarıma
mahsumca küçük umutlarına kayıpverdi mahsumca.....