Şimdi uzak aşklar siner üstümüze!
Ve ben…
ben buradayım,
terk edilmiş bir sahnede,
ışıksız, sessiz…
sadece kalbim çırpınan bir perdenin ardında.
Seninle yazdığımız o öykü,
hâlâ kulislerde bir yerlerde gizli,
peki ya biz…
biz kaybolduk,
belki de sahneden bile çıkmadık
birbirimizden habersizce bekliyoruz

bir zamanlar,
öylesine parlak ve sıcak olan bu aşk,
şimdi…
soğuk bir rüzgar gibi savruluyor,
her adımda seni arıyorum,
nerdesin bulamıyorum!

güneşin günü ter edişi gibiydi gidişin
beni terk ederken,
gözlerimdeki umudu da mı aldın?
ve hala,
hala bekliyorum…
bir bilsen
beklemek, bir çığlık gibi içimi parçalar.

Uzak aşklar…
evet, uzak aşklar,
birbirimize yazdığımız mektupların her harfi şimdi yabancı.
Ama ne olur, bir an olsun dönüp bak,
Bir zamanlar bizim olan bu sahneye,
Ve belki de,
belki de…
bir gün, bir yerlerde,
yeniden buluruz birbirimizi.

Resul KÖSTEKÇİ