İNZİVA
Uçlarda yaşadığım hayatı
Detaylarında kaybedenim Paya düşen ekmeğin bayatı Senelerdir bu umut için harp edenim Bu suskunluk dilsizlikten değil Kefenimin bile cebi delik İnsanlık kağıt parçası önünde eğil Benim yıktığım putu adı ise metelik Kendi cenazemde kendime saf tuttum En önde gideni olarak safın Bismillah dedi eş dost zokayı ise ben yuttum Gömeni de gömüleni de bendim safın İçinde bulunmuş olduğum durum Sürüncemeye mahkum bir dava Biterse kendimle yaptığım açık oturum O gün misafir edecektir beni sonsuz inziva |