Benim Hikayem...Geldiğini hatırlıyor gibiyim. Sanki dün düşmüşüm ama yaralarımı yeni fark etmişim gibi. Sanki dün düş’müşsün ama bu gün gerçekmişsin gibi... Acımı sıcakken hissetmiyormuş gibiyim. Neler yaşandığını hatırlamıyor ama hep bir perdeden seni izliyormuşum gibi... Gözlerindeki yıllanmış acılara ve hatıralara dokunmuşum gibi. Çığlık atmışım haykırmışım ama duyulmamış sanki, susmuşum da herşeye kırılmış küsmüş gibi... Adımlarım yavaşlamış, dizlerim titremiş, ellerim üşümüş ve saçlarım beyazlamış gibi. Söylemekten bıkmam dediğim türkümden vazgeçmiş gibi... Şimdi sen gelip bana anlatsan bağırsan haykırsan ne değişir ki ? Mesela beni yaz anlat biraz, saçmala bana dair yalanlarını... "Sevdim" de mesela "baktım gözlerine" de, "Dokundum" de ben sana "Işıksız yarınsız kaldım" de senden sonra. "Sensizliği anlamak zormuş" de... "Kendimle olan savaşımı kaybettim" de mesela. "Seni her aldattığımda her kandırıp terkedip ateşlere attığımda seni düşünerek yapmadım" de... "Yokluğun zor geldiğinde ve şarkılar acı vermeye başladığı zaman sana döndüm" de... "Gittiğim zamanlar başka biri vardı ama aşk’a dair hiç birşey yoktu" de... Susmasana kadın! yapabilirsin hadi bana biraz yalan söyle... Ya da sus çünkü her cümlen anlamsız ve gerçekleşmeyecek olan siyasi bir slogan gözlerim de!... Her sözün bir müebbet ve yüreğime pamuk ipliğiyle bağlı duygular. Elimden gelen kadere boyun eğmek çaresizce... Dilimden gelen ise kabullenmek sadece... Sol yanımda dinmeyen bir sancı, ilacı ise sessizce ölmek. Celladım olan gözlerine teslim olmak ve hüzne beş kala diz çökmek... Bende bir insanım be can! Ve dün gece bir ağacın altında kaybettim umutlarımı... Tıpkı mutsuz sonla biten tüm siyah beyaz filmler gibi,benim hikayem de kaybettiğimde başladı... |