Bir kasım rüzgarı esti yüzüme derinden
Ardından İstanbul semâlarında ezan-ı Muhammedi
Selamımı arz ettim yâre içten içe
Gözden akamayan yaş bu sefer gökten aktı yeryüzüne

İçimde ki hüzün sise döndü İstanbul’da
Martılar da kayboldu birden kargalar da
Gözlerimi kapattım varmak istedim huzura
Birde baktım ki güneş açmış
Gönlümün sultanı orda bende onun huzurunda

Ey Nebi!
Bâdı sabâlar yetmez oldu selamı arz etmeye
Ne bir yağmur ne bir rüzgar
İstanbul’du tek yoldaşım içimde ki hasrete
Hasretim bir avuç dolusu duâ oldu Karacaahmet’te

Bu şehrin yağmurunda ıslanmak
Gönül denizinde kaybolmak gibi
Seher vakti bir zambak koklamak
Gül kokulu Nebî ye ulaşmak gibi

Belde-i Tayyibe’ deyim şanslıyım
Yâre yâr olanın baş ucundayım
Tesellim İstanbul’du içimde ki hasrete
Bilmiyorum belki bu hikayenin de sonundayım

Elimde bir buket papatyadan, zambaktan
Solmasınlar diye ıslatıyorum İstanbul yağmurunda
Arz edeceğim sevgiliye Medine sokaklarında
Bir buket ve bembeyaz bir taç
Öyle taç ki;
Kiminin ki gümüşten altından
Benimkisi ise yalnız beyaz bir papatyadan...

21.11.2024
sükûti