BEN SANA KÜSMEDİM (307.)
Ne ses nede seda var gecede nede bir hece
Hasret yüklü yüreğim yanarken içten içe Sıkı sıkı taradım gönlümde ki defteri Yağmaladım her şafak vakti karanlığı yırtan günü Kızıla boyadım Sen gittin ya Ben sana küsmedim Rüya melekleri uykumu çaldı Sebebim sen olunca sevdan hüküm sürecek Canıma haciz koydu bir anlık sızım Gözlerinin gölgesi olmasa da yanımda Yetim kalsa da sol yanım sözüm söz Kanasa da gözlerim ikrarında duracak Sen gittin ya Ben sana küsmedim Seni yaza yaza bitiremedim Ne var ki susmaz ağlar kalemim İçimi yakan ateş yüküm sevda Düşlerim kahır ağır mı ağır Kaldıramaz bu yürek Gitme şair yüreğimden İlhamımı yok etme Gel dertleşelim seninle Elbet bir gün bitecek bu ömür Sen gittin ya Ben sana küsmedim Zehir etme hayatı aşkta sınır yok bilirsin Yaşa ve yaşat aşkı dolu dolu Es yüreğime es deli rüzgarlar gibi sıkıca sarıl Öyle bir öpmelisin ki erimeli çözülmeli buzlar Hadi bir solukta yanaş Vur zincire yavaş yavaş Kenetlen şafak vakti yaşa ve yaşat Karışsın asi kanın damarlarımdaki kana Birlikte akalım sonsuza değin Sen gittin ya Ben sana küsmedim Fatma Ayten Özgün |