GÖK-YÜZÜN
GÖK-YÜZÜN
Yalnız seni ve sesimi duyabilmek içeri alıyorum gök - yüzünde çırpanan kanat seslerini müsvette kağıda düşen hayatımı katlayıp başı boş rüzgarlara teslim ediyorum gök-yüzüne salıyorum kendimi ellerimi yıkıyorum suya teslim ediyorum ne kadar bulaşık elim varsa sana dokunduğum akıyorum insan suretlerinin arasına kaldırımlar taşlarını söküyorum yerinden çıkmaz sokağa eğilip ayaklarımı bağlıyorum topuklarımı kırıp sürüyorum sana doğru içeri alıyorum cırpınan kanat seslerini yerine uçurtmalar salıyorum gök-yüzüne ne kadar bağlanmışlığım varsa sana çözülüyorum |