Azrail çalmaya dursun kapını
Her gün gelip gider yerinde durmaz
Ben ne kadar almasam da ondan haz
Toparlanmam için vakit bırakmaz.

Önceden haber ver geleceğini
Öğrenip bileyim öleceğimi
Koklayıp seveyim gülü çiçeği
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Almasa da canım hep görüp gider
Ana baba kardeş burnumda tüter
Bahçe duvarında baykuşlar öter
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Ya al bu canımı ya beni yaşat
Kapımı çalmadan önce bir taş at
Usanmasın komşu ve birde evlat
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Tansiyon aklımı başımdan aldı
Kapattı yolumu dertlere saldı
Saçıma ak düştü yanağım soldu
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Ezber ettin benim evin yolunu
Karıştırdım sağım ile solumu
Dipten kırdın kanadımı kolumu
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Dalga geçtin salladın hep başımı
Zehir ettin ekmeğimi aşımı
Ağrı sardı yüreğimin başını
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Yaşatmadın bana gençlik yaşımı
Hazırladım mezarımın taşını
Tutamadım gözlerimin yaşını
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Gücüm yok ki sana karşı koyayım
Koyayım da iki gözün oyayım
Sevdiceğim nazlı yâre doyayım
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Ahmet Acar çile için mi doğdum
Çoluk çocuğumu Hüzün’e boğdum
Yol gitmez dizlerim gayri yoruldum
Küstüm be Azrail ettiğin yeter.

Ahmet ACAR
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı
Halk Şairi / 27.10.2024