MAKAM SAHİBİGüler yüzlü bir bey, masada gördüm. Bizden biriydi o makam sahibi. Yanında söylerken dinledi, hürdüm. Çok genç, diriydi o makam sahibi. İnsan olduğumu hissettim birden. Hoş geldin, diyerek kalkmıştı yerden. Hep gülümsüyordu yürekten, serden. Çok genç, seriydi o makam sahibi. Değer verilmek ne kadar güzelmiş! Gönderilmiş, makam ona özelmiş! Uygulaması her ferde tez elmiş! Gönül eriydi o makam sahibi. Uğurladı, beni kapıya kadar. Ağırlanmayı da gösterdi kader. Edene, başkası aynıyı eder. Çok ileriydi o makam sahibi. Eskiden korkuyla giderdik beye. Sorguya çekerdi ne, niçin, neye? Siyasetçi secde eder tek reye. Gülde arıydı o makam sahibi. Özlemişiz, sahip çıkan yüzleri. Öpmek lazım, aşkla bakan gözleri! Dursunî yağcılık, yazmaz sözleri. Çağın feriydi o makam sahibi. Dursun Yeşil – 15/02/2008 |
Eskiden korkuyla giderdik beye.
Sorguya çekerdi ne, niçin, neye?
Siyasetçi secde eder tek reye.
Gülde arıydı o makam sahibi.
Özlemişiz, sahip çıkan yüzleri.
Öpmek lazım, aşkla bakan gözleri!
Dursunî yağcılık, yazmaz sözleri.
Çağın feriydi o makam sahibi.
Yüreğinize sağlık,güzel ve mükemmel bir şiir okudum,saygılarımla...