Geceye Dokunmak
Geceye müptela bir şairin
Siyah mürekkebidir karanlık Yazar gökyüzüne geceyi Kovalarken akla düşen ilk dizeyi... Günün en yorgun saatinde Doğum sancısındadır parmaklar Bir kağıt bir kalem kafidir Batan bir güneşten Şiir gibi bir gece doğurtmaya... Ne geceler doğdu ellerime Sabahı zor eden sızısıyla... Her kesin harcı değildir Geceye dokunmak Karanlığa ilmek ilmek Aydınlığı dokumak Zor zanaat ışığı anlatmak Okumaktan uzak acizliğe... Her gecenin sonunda Nur topu gibi bir güneş Doğar karanlığa inat İnadına ışığa biatle... Ne güneşler doğdu ellerime Sensizken içimi yakan ateşiyle... Zordur geceye dokunmak Hele ki gecenin gözleri Yar ise... Çağdaş DURMAZ |