YOKLUĞUNA ALIŞIP HEP KENDİMİ KANDIRDIM
Yokluğuna alışıp hep kendi mi kandırdım,
Kavuşamam diyordum ben çocukluk âşkıma Tekrar senle görüşmek mümkün olmaz sanırdım Yıllar sonra bir anda çıkıverdin karşıma. Küllenen âşk ateşi yeniden alevlendi, Hatıralar suskundu seninle dile geldi… Seni tekrardan görmek dünyalara bedeldi Yıllar sonra bir anda çıkıverdin karşıma. Sen benim ilk göz ağrım, çocukluk sevdiğimsin Yılları aşıp geldin, lâkin benim değilsin Hiç kimse dolduramaz kâlbimdeki yerini, Seni âşkla sevdim ben, kâlbim bunla yetinsin, 01.11.2024 Erman Ulusoy / Kırklareli |