İyilik, iyilikten, kötülük de kötülükten doğar. BUDA
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BANA HAYAT VERENSİN (139.)
F A Özgün
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · 71 okunma
 BANA HAYAT VERENSİN (139.)
Kalbi ağlarken gülen bir yüz gördün mü
Nereden bileceksin ağrımadıysa kalbin Ben sevdamın umutlarını yitirdim Açan çiçeklerde yeşeriyor umutlarım Sakladım seni kalbimin derinliklerine Yıllar boyu seni orada gizledim Ne yazık ki geçte olsa anladım Bilemedim değerinizi gözyaşlarım üzgünüm Ben karanlığın güneş almayan yüzüyüm Tut bak ellerimi buz kesti her yanım Sar kollarınla sar sıkıca ısınsın tenim Sen benim bitmeyen hasretim özlemimsin Gecenin karanlığına dalıyor gözlerim Hayaline geçirdiğim nice uykusuz gecelerim İçimde bir sonbahar havası esiyor Yaprak yaprak dökülüyor hüzünlerim Yıldızlar kayıp giderken düşlerimden Ne şarkılar teselli ne gözyaşlarım Gecemi aydınlatan karanlığı delen sen Şu kısacık ömrümde bana hayat verensin Fatma Ayten Özgün |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BANA HAYAT VERENSİN (139.) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 23.10.2024 18:19:07
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 71
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.